پس از مطالعه و بررسی کلیه پلان‌های موجود و خواسته برگزارکننده در رابطه با فضاهای قابل طراحی، تیم طراحی‌کننده پلان شماره‌ی 001 را به دلیل وجود کمترین اصطکاک فضای آشپزخانه با نشیمن و ناهارخوری انتخاب کرد. با بررسی متریال‌ها و آبجکت‌های پیشنهادی رویکرد طراحی سویه‌ی مدرن به خود گرفت که هم پاسخگوی نیاز باشندگان امروزی خانه باشد و هم تامین‌کننده‌ی خواست برگزارکننده.
مهمترین چالش این پروژه که در عین حال امکان هم خوانده می‌شود این بود که همه آنچه اتفاق میفتد محدود به سطح می‌شود و امکان نفوذ به تن ساختمان وجود ندارد. حالا ما مانده‌ایم و متریال، مبلمان، پوست.
همنشانی متریال‌ها در کنار هم پوسته‌ای را تشکیل می‌دهند که با سیرکولاسیون حرکتی و فضایی همخوان شده. متریال‌ پارکت کف، سقف و جداره را می‌پیماید تا صحنه‌هایی برای به تصویر درآمدن مبلمان ایجاد کند. همنشانی متریال‌ها مرزها و محدوده‌هایی را برای باشنده می‌آفریند تا گوشه‌های دنج و مطلوبی را در خانه تجربه کند.
متریال‌ها با وجود تفاوت ذاتی که با هم دارند در جداره بالای تخت در کنار هم قرار گرفتند و هدبورد تخت شدند.
حالا محدودیت دیگری برای ما هست و آن اینکه امکان استفاده از آبجکتی بیرون از محصولات وجود ندارد، پس به سراغ تولید آبجکت با بهره‌مندی از متریال‌های موجود می‌رویم.
متریال‌ها به روی دیوار رخ‌نمایی می‌کنند اما نه به صورت عرفی بل با یک چهره‌ی تازه‌تر. دیواری که به این منظور انتخاب شد دیوار تلویزیون است، که هم جنبه‌ی عملکردی دارد هم تزئینی. پارچه را به خدمت گرفتیم و با ایجاد چین و چروک‌هایی در آن، روی دیوار کشیدیم، که هم آکوستیک بودن را تامین کند و هم بازتابشی به چشم بیننده هنگام استفاده از تلویزیون نداشته باشد.
استفاده از متریال‌ها محدود به پوسته نماند و تن گلدان‌ها بستری شدند برای سنگ.